“Роздум. Душа сумуе па душы” – Радыёблог Навума Гальпяровіча

• Перадача: Радыёблог
• Дата: 09.07.2020

Аднойчы напісаўся такі верш. Працытую яго , бо ён кароткі:

Душа сумуе па душы.

Як неабходна ім сумоўе,

Нібы каханне ці здароўе,

Нібы само жаданне жыць.

Як гэта трэба , каб цябе

Мог нехта выслухаць зычліва!. .

Так прагне промня сонца ніва ,

Так прагне снегу санак бег,

Вясну так мрояць капяжы,

Так б’юць з падземных вод крыніцы…

Душа сумуе па душы,

Каб ціхім шчасцем наталіцца.

Я думаю гэтае адчуванне знаёма многім , бо патрэба мець сяброў, блізкіх, каму можна паспавядацца, з кім параіцца, і часам проста разам памаўчаць – натуральны стан большасці людзей. Асабліва гэтае пачуццё абвастрылася падчас нялёгкіх выпрабаванняў віруснай атакі на чалавецтва, калі многія людзі адчулі адзіноту і страцілі на час магчымасць мець жывыя кантакты з жаданымі людзьмі.

Для некаторых гэты дэфіцыт жывых стасункаў замяніў інтэрнэт. Але, прызнайцеся , наколькі надзейныя і прадказальныя ў гэтым бязмежным сеціве нашы так званыя “фрэнды”? І наколькі могуць быць душэўнымі і шчырымі стасункі, сведкамі якіх з’яўляюцца тысячы незнаёмых людзей.

І раптам атрымліваецца, што словы, выхапленыя з кантэксту, тыражуюцца і падвяргаюцца абмеркаванню, калі можна пачуць на адрас любога карыстальніка сеціва абразы, лаянку, ды прачытаць такія словы, што ў свой час нават хуліганы саромеліся пісаць на плоце.

На гэты роздум мяне навёў артыкул вядомай нашай журналісткі ў адной з цэнтральных газет. Яна прыводзіць выказванне калегі з амерыканскай прэсы , што багатымі сёння трэба называць тых, у каго ёсць сябры, з кім можна разам правесці шчаслівы вечар. Яна расказала пра 68-гадовага амерыканскага пенсіянера, адзіным і лепшым сябрам якога з’яўляецца кот, намаляваны на планшэце. Цуды камп’ютарызацыі дазваляюць намаляванаму кату нават размаўляць са сваім гаспадаром.

Я тут жа ўзгадаў уласнага ўнука, для якога жаданне мець планшэт і праводзіць у ім час сутыкаецца з насцярожанасцю бацькоў, і маёй таксама. Не хацелася б, каб віртуальныя сябры станавіліся для малога даражэй за гульні і стасункі з равеснікамі і дарослымі.

Амерыканскі нацыянальны інстытут здароўя правёў даследаванне, у якім прынялі ўдзел 11 тысяч дзяцей. І высветлілася:калі дзеці праводзяць у смартфонах і планшэтах дзве гадзіны ў дзень,іх адзнакі па прапанавых тэкстах пагаршаюцца. У ногіх нават мяняецца структура мозга. А ў дарослых доўгае знаходжанне ў інтэрнэце можа нават выклікаць праявы дэпрэсіі.

Гэты свой тэкст, перад тым як агучыць, я пісаў на камп’ютары. Тут ён якраз патрэбны і незаменны памочнік. Ды і для агульнага развіцця знаёмства з навінамі і цікавымі звесткамі неабходныя.

А ў астатнім... Некаторыя ўжо сталі старацца да мінімуму зводзіць знаходжанне ў віртуальным свеце. Зноў вяртае сваё былое значэнне добрая кніга ўвечары, ціхае баўленне часу на тэрасе ці ў дачным доміку пасля рабочага дня, няспешная гутарка за духмянай гарбатай.

Будзем верыць, што ўсё наноснае і часовае мінецца , што застануцца з намі традыцыйныя любімыя звычкі і традыцыі.

Душа сумуе па душы.