Падзяліцца:
31 сакавіка 2015
“У мяне засталася  толькі адна бабуля-татава мама. Яна ўжо старэнькая, але  вельмі бадзёранькая. Дзядулі-яе мужа-даўно не стала, але я  памятаю,як смешна ён расказваў нам казкі, быў вясёлы і вельмі добры. Мамінай мамы  таксама  ўжо няма. Яна  была  фармацэўтам і садаводам, навучыла і мяне разбірацца ў раслінах, травах і хімічных рэчывах-зараз я сама раблю касметычныя  сумесі і нават хімічны пілінг. Я памятаю і прабабулю-гэта быў цудоўны, мудры, добры чалавек. Кажуць, людзі жывыя, пакуль іх памятаюць. Мае бабулі і дзядулі заўсёды жывуць у маім сэрцы....”  Думаем, прыкладна так мог бы  сказаць кожны з нас. А чаму вас навучылі вашы бабулі і дзядулі?  Самую “цёплую” ў свеце  тэму закранём у праграме "Бонус".  І будзем грэць свае сэрцы з 17.35. да 19.00. 
Каб пакінуць каментар, аўтарызуйцеся: