«Музычны дзённік. Не прапусціць ніводнай фарбы беларускага музычнага лета!» Радыёблог Таццяны Якушавай (аўдыё)

Чэрвень выдаўся гарачым ва ўсіх сэнсах, яго кульмінацыяй стануць II Еўрапейскія гульні, а ў межах спартыўнага свята запланавана вялікая культурная праграма. Яе значная частка адбудзецца ў сэрцы Мінска – Верхнім горадзе, дзе з 21 па 30 чэрвеня канцэрты будуць праходзіць кожны дзень. Да выступленняў рыхтуюцца, як кажуць, лепшыя сілы краіны – харэаграфічны ансамбль “Харошкі”, Дзяржаўны ансмбль танца, Нацыянальны акадэмічны народны аркестр імя Жыновіча, вакальная група “Чысты голас”, ансамбль “Песняры” і многія іншыя вядомыя калектывы і салісты. Госці сталіцы атрымаюць цудоўную магчымасць больш поўна пазнаёміцца з нашай краінай, бо, як вядома, мастацтва – універсальная мова. Яна дапамагае не толькі зразумець асаблівасці розных народаў, але і адчуць адзінства, аб’яднаць людзей, якія жывуць у розных кутках свету. Гэтаму асабліва спрыяе нефармальная атмасфера і адкрытасць фестываляў оўпэн-эйр. Сярод іх – у тым ліку і Дні нацыянальных культур, якія ладзяцца ў Верхнім горадзе з 2015 года. На мінулым тыдні з размахам прайшоў Дзень Польшчы, а 23-га эстафету падхопіць Вялікі Брытанскі фестываль. Упершыню ён адбыўся летась і цудоўна прадэманстраваў імкненне людзей пазнаваць свет і сябе ў свеце. Наведвальнікі мелі магчымаць паслухаць творы Шэкспіра ў арыгінале, праверыць свае веды на англійскай мове, атрымаць урокі гульні ў гольф, паспрабаваць традыцыйныя стравы нацыянальнай кухні. Словам, публіка магла задаволіць самыя розныя інтарэсы. Не менш цікава будзе і сёлета, бо ў межах свята запланавана чатырнаццаць тэматычных зон. Адна з асаблівасцей фэсту – тэма экалогіі. Багатая праграма Вялікага Брытанскага фестывалю дазваляе назваць яго маштабным пазнавальным праектам. Гэтак жа, як і “Джазавыя суботы ля Ратушы”, якія стартуюць у Верхнім горадзе 22 чэрвеня. Адзін з самых папулярных у публікі творчых цыклаў стаў адным з сімвалаў беларускага музычнага лета. Менавіта з гэтага праекта сем гадоў таму пачалася цудоўная традыцыя штотыднёвых канцэртаў на вольным паветры ў цэнтры сталіцы. Яе ахвотна падтрымалі і мінчане, і госці горада, таму кожны раз праграмы збіраюць шматтысячныя аншлагі. І нават той, хто трапляе на джазавы вечар выпадкова, застаецца пастаянным прыхільнікам цудоўнага свята. І не толькі таму, што тут заўсёды гучыць якасная музыка, але і таму што яно вабіць асаблівай атмасферай свабоды і творчасці. Усім гэтым прасягнуты яшчэ адзін фестываль на вольным паветры – “Вечары Вялікага тэатра ў замку Радзівілаў”. Сёлета ён адбыўся ў мінулыя выхадныя ў дзясяты раз і сабраў больш за тры тысячы гасцей. За час існавання музычны праект стаў не толькі яркім фінальным акордам тэатральнага сезона, але і чаканай падзеяй для ўсіх, хто любіць высокае мастацтва. Безумоўна, наведвальнікаў фестывалю кліча ў Нясвіж не толькі музыка. Гэта і бязмежнае хараство Палаца-паркавага асамбля, прага адчуць подых стагоддзяў, водар паветра, якое, здаецца, прасягнута старадаўнімі культурнымі традыцыямі, бо, як вядома, менавіта тут, у рэзідэнцыі Радзівілаў, пачынаўся прафесійны тэатр на беларускай зямлі. Апрача ўсяго, Нясвіж, які з нечыяй лёгкай рукі называюць “маленькім Парыжам”, быў адным з галоўных еўрапейскіх мастацкіх цэнтраў, збіраў лепшых музыкантаў, архітэктараў, мастакоў... Ідэя аднаўлення гэтых традыцый, якія прадэманстраваў, у тым ліку, і сёлетні фестываль, аказалася асабліва актуальнай у нашы дні. З аншлагам прайшлі канцэрты, спектаклі і ва ўнутраным двары замка, і ў Тэатральнай зале, і ў касцёле Божага цела. У межах канцэртнай праграмы чарговы раз было ўшанавана імя Станіслава Манюшкі. 200-годдзе славутага кампазітара шырока адзначаецца і ў Польшчы, і ў нашай краіне. Заслужаная артыстка Беларусі Алена Сало парадавала канцэртам-прысвячэннем Клаўдзіі Шульжэнка з праекта “Партрэты”, а струнны квінтэт “Серэнада” і салісты тэатра – песеннымі хітамі савецкага кінематографа. Асаблівую цікавасць заўсёды выклікаюць спектаклі, што праходзяць ва ўнутраным двары замка. І гэта не здзіўляе, бо як іначай публіка можа рэагаваць на шэдэўры сусветнага тэатра – ўзнёслую і адначасова трагічную шэкспіраўскую гісторыю “Рамэа і Джульета” ў музычным увасабленні Сяргея Пракоф’ева і аўтарскім прачытанні балетмайстра Валянціна Елізар’ева, альбо страсную драму Пучыні, оперу “Тоска” у пастаноўцы Міхаіла Панджавідзэ. Глыбіня і экспрэсія гэтых твораў узмацнялася самой атмасферай замка. Як заўсёды, яркай кульмінацыяй фестывалю і фінальным акордам стаў гала-канцэрт, які даў гледачам унікальную магмычасць убачыць і пачуць у адной праграме цэлае суквецце зорак Вялікага тэатра. Асабіста мне і фестываль у Нясвіжы, і іншыя згаданыя падзеі падарылі неверагоднае жыццёвае натхненне, жаданне не прапусціць ніводнай фарбы беларускага музычнага лета.