Падзяліцца:
Пра серыял “Чарнобыль”. Кропкі над “і”. Радыёблог Аляксандра Шустэра (аўдыё)
12 чэрвеня 2019
Пра серыял “Чарнобыль”. Кропкі над “і”. Радыёблог Аляксандра Шустэра (аўдыё)

Хайп вакол “Гульні тронаў” яшчэ не паспеў сысці, а канал НВО ўжо разразіўся новым хітом. Серыял “Чарнобыль” зараз мае найвышэйшыя ацэнкі ў дзвюх самых папулярных інтэрнэт-базах кінафільмаў - 9.6/10 на imdb і 9.1 на “Кинопоиске”. Фільм зацікавіў гледачоў не толькі ў Беларусі, Расіі і Украіне, што было б зразумела; яго абмяркоўваюць у сацыяльных сетках па ўсім свеце, а вядучыя выданні ЗША і Еўропы публікуюць рэцэнзіі – у асноўным, пазітыўныя. Называюць серыял гісторыяй пра лепшае і горшае, што было ў Савецкім Саюзе. Да недахопаў ставяць галівудскую патэтыку і сюжэтны хаос. 
У нас жа найперш адзначаюць неверагодную ўвагу да дэталяў. Дасягнуць гэтага атрымалася ў тым ліку за кошт рэквізітаў з калекцыі “Беларусьфільма”: практычна ўся вопратка на героях - з Мінска. Стваральнікі дакладна аднавілі выгляд савецкіх кватэр і чыноўніцкіх кабінетаў, а натурныя здымкі вялі на Ігналінскай АЭС і ў вільнюскім раёне Фабіёнішкес, копіі нашай Кунцаўшчыны або Сухарава. Хацелі зняць некалькі сцэн і ў самой Прыпяці, але зараз гэты горад выглядае зусім не так, як у 1986-м. 
Серыял мастацкі, амаль усе героі маюць рэальных прататыпаў. Фільм не адкрывае "новай праўды" пра Чарнобыль, у ім няма нічога сенсацыйнага - усе дакументы, інтэрв’ю, кнігі, хронікі можна лёгка знайсці ў Інтэрнэце. Але мы жывём у часы інфармацыйнага перанасычэння. Адбываецца так шмат усяго, што нават даступныя даныя аказваюцца пахаваныя пад гарой іншай актуальнай інфармацыі. 
2.jpg

Галоўная заслуга стваральнікаў "Чарнобыля" у тым, што яны змаглі ўвасобіць ужо вядомыя факты і гісторыі ў самы актуальнае і запатрабаваны на сённяшні дзень фармат – серыял, і вывесці яго ў цэнтр грамадскай увагі. Ці абмяркоўвалі б цяпер па ўсім свеце катастрофу 33-гадовай даўніны? І ці глядзелі б серыял, калі б ён не быў цудоўным узорам жанравага кіно? Тут ёсць усё, што трэба для поспеху: і глабальная катастрофа, што пагражае мільёнамі ахвяр, і самаадданыя людзі, якія ратуюць свет. Усе каноны супергеройскага фільма!
У сувязі з тэмай Чарнобыля ў мастацтве многія ўзгадваюць фільм “У суботу”, але пры ўсёй павазе да Аляксандра Міндадзэ, ад чытання яго сцэнарыяў асабіста я атрымліваю куды большую асалоду, чым ад прагляду кінастужак; магчыма, справа ў пастаноўцы і тым, як граюць акцёры, а магчыма, ува мне. 
Калі я пачаў гаварыць пра асабістае – 86-ты я памятаю не вельмі добра, ніякіх жахаў адносна радыяцыі не адчуваў, і нават ездзіў з бацькам на поўнач Украіны, у Жытомірскую вобласць. Гэта ўжо бліжэй да канца 80-х радыёнукліды сталі галоўнай пужалкай і заклікам есці ўсё, што я не любіў, бо гэта ўратуе. Раптам пра Чарнобыль сталі складаць песні, ставіць п’есы, у школах з’явіліся ўрокі радыяцыйнай абароны, а эндакрынолаг стаў самым запатрабаваным урачом. 

4.jpg
Слоган “Чарнобыля” – “Колькі каштуе хлусня” – адсылае нас не толькі ў мінулае. І не толькі нас. Сёння дзякуючы развіццю медыя і сацыяльных сетак схаваць праўду атрымаецца наўрад ці, але не мной заўважана: мы, быццам той наглядны матэрыял, што выкарыстоўваў на судзе акадэмік Лягасаў, з “чырвонага” боку манаполіі на інфармацыю мы перайшлі на “сіні” бок – фэйкавых навін, якія ўсё цяжэй адрозніць ад рэальных. За прыкладам і тут далёка хадзіць не трэба – узгадайце, колькі пісалі пра нібыта новыя выбухі ў Мінску адразу пасля тэракту ў метро. 
Ну а калі вы яшчэ не паглядзелі “Чарнобыль”, то крыху пачакайце. Як стала вядома нядаўна, яго перакладуць на беларускую мову. Гэтым займаецца адзін з відэасэрвісаў. Паказ запланаваны на пачатак ліпеня.

Каб пакінуць каментар, аўтарызуйцеся: